به گزارش ایسنا و به نقل از وب‌سایت رسمی “کالج دانشگاهی لندن”(UCL)، پژوهش جدیدی نشان می‌دهد که اگر روده نوزاد متولد نشده در معرض “کروناویروس سندرم حاد تنفسی دو” (SARS-CoV-۲) قرار بگیرد، ممکن است که نوزاد به کووید-۱۹ مبتلا شود.

اگرچه این پژوهش به طور ویژه، مادران مبتلا به کووید-۱۹ و اینکه آیا عفونت آنها به نوزاد متولد نشده منتقل شده یا خیر را بررسی نکرده است اما نشان می‌دهد که برخی از اندام‌های جنین مانند روده، نسبت به سایر اندام‌ها بیشتر مستعد ابتلا به عفونت هستند.

با وجود این، پژوهشگران می‌گویند که فرصت‌های کروناویروس عامل کووید-۱۹ که جنین را آلوده می‌کند، بسیار محدود است زیرا جفت مانند یک سپر بسیار موثر و محافظ عمل می‌کند. شواهد نشان می‌دهند ابتلای جنین که با نام “انتقال عمودی”(vertical transmission) شناخته می‌شود، بسیار نادر است.

پژوهشگران تصمیم گرفتند تا بفهمند که نوزادان تازه متولد شده چگونه می‌توانند پادتن‌های کووید-۱۹ را تولید کنند. آنها مخصوصا می‌خواستند بدانند که آیا ویروس می‌تواند از یک مادر مبتلا، به جنین متولد نشده منتقل شود و اگر پاسخ مثبت است، چگونه این اتفاق رخ می‌دهد.

پژوهشگران برای پاسخ دادن به این پرسش، اندام‌های گوناگون جنین و بافت جفت را بررسی کردند تا ببینند که آیا گیرنده‌های پروتئین سطح سلول موسوم به “ACE2” و “TMPRSS2” در آنها وجود دارد یا خیر. این دو گیرنده، در قسمت بیرونی سلول‌ها قرار دارند و هر دو برای عفونت و انتشار کروناویروس سندرم حاد تنفسی دو مورد نیاز هستند.

پژوهشگران دریافتند تنها اندام‌های جنین که هر دو گیرنده ACE2 و TMPRSS2 را دارند، روده و کلیه هستند. با وجود این، کلیه جنین از نظر آناتومی در برابر ویروس محافظت می‌شود؛ به همین دلیل، کمتر در معرض خطر ابتلا قرار دارد.

پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که کروناویروس سندرم حاد تنفسی دو فقط می‌تواند جنین را از راه روده و از طریق بلعیدن مایع آمنیوتیک توسط جنین، مبتلا کند. این کاری است که نوزاد متولد نشده، به طور طبیعی برای جذب مواد مغذی انجام می‌دهد.

پس از تولد، گیرنده های ACE2 و TMPRSS2 به صورت ترکیبی در سطح سلول‌های روده و ریه انسان وجود دارند. گمان می‌رود که روده و ریه، مسیرهای اصلی ابتلا به کووید-۱۹ باشند اما به نظر می رسد که در نوزادان متولد نشده، روده مهم‌ترین راه برای عفونت ویروسی است.

دکتر “ماتیا گرلی”(Mattia Gerli)، از پژوهشگران این پروژه گفت: جنین در نیمه دوم بارداری، بلعیدن مایع آمنیوتیک را آغاز می‌کند. برای بروز ابتلا باید مقدار قابل توجهی از کروناویروس سندرم حاد تنفسی دو در مایع آمنیوتیک اطراف جنین وجود داشته باشد.

وی افزود: با وجود این، بسیاری از پژوهش‌های صورت گرفته در مورد مراقبت‌های زایمان نشان داده‌اند که مایع آمنیوتیک اطراف جنین معمولا حاوی کروناویروس سندرم حاد تنفسی دو نیست؛ حتی اگر مادر به کووید-۱۹ آلوده باشد. یافته‌های ما نشان می‌دهند که ابتلای جنین به کووید-۱۹، در دوران بارداری ممکن است اما به ندرت پیش می‌آید و این برای والدین آینده، اطمینان‌بخش است.

اندام‌ها و بافت‌های جنینی مورد استفاده در این پژوهش، از بانک بیولوژیکی موسوم به “HDBR” به دست آمده‌اند که به بررسی جنین کمک می‌کنند. هیچ کدام از اندام‌ها و بافت‌های اهدایی، متعلق به مادران مبتلا به کووید-۱۹ نبودند و پژوهشگران براساس دستورالعمل‌های اخلاقی، پادتن‌های کووید-۱۹ را آزمایش نکردند.

پروفسور “پائولو دی کوپی”(Paolo De Coppi)، از پژوهشگران این پروژه گفت: ما در این پژوهش نشان داده‌ایم روده جنین که با مایع آمنیوتیک بلعیده‌ شده توسط نوزاد در تماس قرار دارد، نسبت به کروناویروس سندرم حاد تنفسی دو آسیب‌پذیر است. با وجود این، جفت مانند یک مانع طبیعی عمل می‌کند و با توجه به شواهد محدود در مورد وجود کروناویروس در مایع آمنیوتیک، پژوهش ما می‌تواند به مادران اطمینان دهد.

پژوهشگران تاکید دارند که بزرگترین خطر برای جنین در دوران بارداری، در صورتی است که مادر به کووید-۱۹ بسیار ناخوشایند مبتلا شود. در این مورد، کروناویروس ممکن است با غلظت بالا در مایع آمنیوتیک وجود داشته باشد. علاوه بر این، می‌تواند به جفت آسیب برساند و به زایمان زودرس منجر شود.

پروفسور “آنا دیوید”(Anna David)، از پژوهشگران این پروژه گفت: واکسیناسیون در برابر کووید-۱۹ در دوره بارداری، اقدامی ایمن شناخته می‌شود و احتمال ابتلا به کروناویروس سندرم حاد تنفسی دو را تا سطوح بسیار پایین کاهش می‌دهد. نتایج این پژوهش، اطلاعات صریحی را در مورد آسیب‌پذیری جنین انسان نسبت به کووید-۱۹ ارائه می‌دهد. یافته‌های ما از سیاست مراقبت‌های بهداشتی کنونی حمایت می‌کند که واکسیناسیون مادران در دوره بارداری را بهترین راه برای محافظت از نوزاد متولد نشده در برابر ابتلا به کووید-۱۹ می‌دانند.

پژوهشگران، شواهدی مبنی بر وجود گیرنده‌های ACE2 و TMPRSS2 در ریه یا جفت جنین در سه ماه میانی یا آخر بارداری پیدا نکردند. نتایج این پژوهش، با استفاده از روش‌های گوناگون مانند جستجوی بیان ژن و پروتئین تایید شد.

این پژوهش، با بودجه “شورای تحقیقات پزشکی انگلستان”(MRC) و سازمان “تحقیقات و نوآوری انگلستان” (UKRI) انجام شده است.

این پژوهش، در “BJOG – An International Journal of Obstetrics & Gynaecology” به چاپ رسید.

منبع: ایسنا